Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Δέκα τελευταία λεπτά...



Δέκα λεπτά

Εγώ.. Εγώ θα πεθάνω..
Ποιος είμαι; Που είμαι; Από που ήρθα; Kαι γιατί είμαι εδώ; Tόσα ερωτήματα τριβελίζουν τα ντουλάπια του μυαλού μου κι, όμως, όλα φαντάζουν μάταια πια.. Κάθε σκέψη, κάθε όνειρο, κάθε στόχος μετατρέπεται σε σκόνη μπροστά στην αδίστακτη φωτιά του επερχόμενου θανάτου..
Παρατηρώ τις αχτίδες του ηλίου να παίζουν κοροιδευτικά με τον ορίζοντα και τ' αστέρια να κυνηγιούνται, χαρίζοντας λιγοστό ακόμα φως στον τόσο απέραντο, αλλά και τόσο μικροσκοπικό, μου κόσμο, ταυτόχρονα. Υπάρχει άραγε κάποιος να κατηγορήσω; Ίσως κάποια αρχαία κατάρα με εγκλώβισε χαιρέκακα σ' αυτήν την τόσο πικρή ειρωνεία. Ξόδεψα κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου, αναρωτούμενος πόσο γλυκιά θα ήταν η άφιξη εδώ και πόσο ανυπερβλητο το θέαμα του πλανήτη που καλώ κατοικία από ψηλά, απ' το διάστημα. Κι όμως, σε δέκα μόνο λεπτά, όλα θα 'χουν τελειώσει. Σε δέκα μόνο λεπτά, όλα θα θυμίζουν ένα παρανάλωμα μιας άσβεστης ματαιοδοξίας.

Ψέματα, πλέον έμειναν μόνο εννέα.

Πόσο διαφορετικά κυλά ο χρόνος στο διάστημα.. Πόσο ανόητα μοιάζουν όλα, όταν κάθε στιγμή το οξυγόνο λιγοστεύει.. Ίσως, πάλι, δε θα 'πρεπε να παραπονιέμαι.. Ίσως θα 'πρεπε να συμβιβαστώ.. Μπορεί, τελικά, αυτός να 'ναι ο θάνατος που κάποιοι περιγράφουν ως "ήρεμο".. Εδώ πάνω, μόνος, ανάμεσα στα περιπλανώμενα σύννεφα, μακριά από κάθε ύπουλο δημιούργημα της ανθρωπότητας.. Ίσως πάλι να κάνω λάθος.. Κι όμως, δεν έχω περιθώρια επιλογής πλέον..

Οκτώ λεπτά

Είναι άδικο.. Ναι, είναι πολύ άδικο.. Κάθε εναπομένουσα φωνή μέσα μου, γεμάτη παράπονο κραυγάζει "Γιατί εγώ;;;" Η θολή εικόνα της γης μπροστά μου μού θυμίζει πόσο μόνος είμαι.. Δισεκατομμύρια άνθρωποι αυτή τη στιγμή απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους, θεωρώντας κάθε στάλα οξυγόνου απολύτως δεδομένη.. 'Αλλοι γελούν ξέγνοιαστα, άλλοι τρέχουν, κάποιοι γράφουν, κάποιοι κοιμούνται, κάποιοι μάλιστα καβγαδίζουν.. Κανείς τους δεν φαντάζεται το δράμα ενός ζευγαριού, σχεδόν απενεργοποιημένων πνευμόνων, που αναζητούν απελπισμένα μια τζούρα ζωής..

Επτά λεπτά

Εντάξει, ξέρω πως δεν ήμουν ποτέ άγιος.. Λάθη φύτρωναν διαρκώς στον κήπο των πράξεών μου.. Μήπως όλα αυτά είναι τελικά η τιμωρία μου; Και ποιος την αποφάσισε; Ποιος με καταδίκασε; Δεν άξιζα άραγε ούτε μια τελευταία ευκαιρία; Είμαστε όλοι άνθρωποι και, στο ταξίδι αυτό που λέγεται ζωή, δυστυχώς ή ευτυχώς, θα πληγώσουμε και θα πληγωθούμε, θα προδώσουμε και θα προδοθούμε, θα τιμωρήσουμε και θα τιμωρηθούμε.. Ίσως εγώ να το παράκανα λιγάκι.. Ίσως τα κύματα της ίδιας μου της υπέρμετρης ματαιοφροσύνης να μ' έπνιξαν στον άγριο αυτό ωκεανό της καταστροφής..

Έξι λεπτά

Φοβάμαι.. Βαρέθηκα να προσποιούμαι τον γενναίο.. Φοβάμαι τόσο πολύ.. Για την ακρίβεια, είμαι τρομοκρατημένος.. Δε θέλω να πεθάνω έτσι, εδώ, μόνος.. Δε θέλω το σώμα μου να χαθεί, να περιπλανιέται, για πάντα, άσκοπα, μέσα στο ατελείωτο διάστημα.. Άλλα όνειρα είχα εγώ.. Κάποτε φύλαγα ένα κιτρινισμένο τετράδιο κάτω από το μαξιλάρι μου.. Ήθελα να ταξιδέψω, ήθελα να πιώ τις χαρές κάθε ροφήματος της ζωής.. Επιθυμούσα το όνομά μου να χαραχθεί με χρυσά γράμματα στη λίστα των πρωτοπόρων οδοιπόρων του διαστήματος.. Και τελικά..

Άλλα πέντε λεπτά

Θα με θυμάται άραγε κανείς; Η οικογένειά μου; Οι φίλοι; Οι γνωστοί; Oι συνεργάτες; Τι ήμουν για εκείνους; Ένας ανώριμος, ριψοκίνδυνος εγωιστής; Κάποιος πάντοτε χαμένος στους λαβυρίνθους της δικής του κενοδοξίας; Το πιο πιθανόν είναι να λησμονήσουν ακόμη και το όνομά μου..

Τέσσερα λεπτά

Τι θα απογίνει άραγε η ψυχή μου; Ποτέ δεν πίστευα στη ζωή μετά τον θάνατο.. Eδώ ψηλά, όλα όμως αλλάζουν.. Όσο μια-μια πέτρα απ' το ψηφιδωτό της τελευταίας μου ελπίδας κατεδαφίζεται, τόσο θέλω να υιοθετήσω την πεποίθηση ότι υπάρχει συνέχεια, ότι δεν τελειώνουν όλα εδώ.. Πάντοτε στο παρελθόν θεωρουσα τέτοιες ελπίδες αφελείς, αλλά και πάλι, τίποτε δεν είναι ίδιο με το παρελθόν πλέον..

Τρία λεπτά

Αισθάνομαι σιγά σιγά την έλλειψη οξυγόνου να γίνεται αφόρητη, το δέρμα μου σίγουρα θα έχει μελανιάσει ήδη.. Πρέπει να το αποδεχτώ, δε μου απομένει και πολλή ώρα, άλλωστε.. Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, δε λένε; Έτσι, μάταιο είναι να περιμένεις ένα θαύμα, να ταλανίζεσαι από ανόητες ψευδαισθήσεις, μια τέτοια ώρα.

Δύο λεπτά

Τι όμορφη που είναι η θέα από εδώ πάνω..  Καμιά ταινία, καμιά περιγραφή δεν θα μπορέσει ποτέ να αγγίξει αυτό το πανδαιμόνιο ονειρικής, κρυστάλλινης γοητείας. Όπου κι αν προσανατολίσω το βλέμμα μου, θαμπώνομαι από το απαστράπτον κάλλος των μακρινών αστεριών, των πλανητών και του άρχοντα Ηλίου.. Μπορεί, τελικά, μ' έναν ολοκληρωτικά, εκνευριστικά μακάβριο τρόπο, να μπορούσα να χαρακτηριστώ εως και τυχερός.. Ποιός θα φανταζόταν ότι το σώμα του θα πλανιέται ατέρμονα μέσα στο χάος του σύμπαντος; Ίσως τελικά να είμαι και αχάριστος..

Ένα λεπτό

Η απελπισία έχει πλέον κλειδώσει πεισματικά σ' ένα αραχνιασμένο συρτάρι τον εναπομείναντα ειρμό μου.. Κατακρεουργημένα όνειρα, σκισμένες ελπίδες, συσσωρευμένες απογοητεύσεις και χειρουργημένα αισθήματα θάβονται κάπου βαθιά μες στο νεκροταφείο του μυαλού μου.. Όλα έχουν παγώσει.. Ας δώσει κάποιος ένα τέλος σ' αυτό το φριχτό μαρτύριο.. Δεν υπάρχει τίποτε να κάνω πια.. Δεν είμαι δυνατός.. Δεν είμαι ήρωας.. Συγν....






9 σχόλια:

  1. Καλό μήνα αστεράκι μου γλυκό!! Να σαι πάντα καλά και να δημιουργείς!!
    Το τραγούδι δεν το γνώριζα, είναι πολύ όμορφο. Κι η φωτό .. Τόση απεραντοσύνη!!
    Πολύ παραστατική η περιγραφή των σκέψεων του αστροναύτη!! Μακάρι να ταν διαφορετικό το τέλος!! Ισως σε κάποια άλλη ιστορία σου να δικαιωθούν τα όνειρά του!!
    Σε φιλώ κοριτσάκι μου και να περνάς όμορφα!! Καλή σου βδομάδα!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλενάκι μου γλυκό,
      σ' ευχαριστώ τόσο πολύ για τα όμορφά σου λογάκια ❤ Το τραγούδι κι εγώ πρόσφατα το έμαθα και είναι ένα απ' τα αγαπημένα μου, ειδικά οι στίχοι του ;)
      Συγγνώμη όχι μόνο για το λυπητερό τέλος αλλά και για όλη τη μακάβρια γραφή και το περιεχόμενο. Υπόσχομαι πως θα αναπληρώσω σύντομα, με πιο αισιόδοξα κειμενα :)
      Να 'χεις μια υπέροχη μέρα! Φιλάκια πολλά :D ❤

      Διαγραφή
  2. Με κράτησες από την πρώτη λεξούλα μέχρι και την τελευταία, και με κομμένη κι εγώ ανάσα αγωνιούσα.
    Η γραφή σου συγκλονιστικότατη, σου το έχω ξαναπεί αλλά πάντα θα το λέω! Έχεις τεράστιο ταλέντο κορίτσι μου! Οι λέξεις παραδίδονται στα χέρια σου και γίνονται δικές σου!
    Αυτό είναι ένα ρίσκο που παίρνει όποιος αποφασίζει να πετάξει στο απέραντο σύμπαν. Εικάζω πως θα είναι μοναδική εμπειρία, αλλά πολύ πολύ ριψοκίνδυνη... Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοια θύματα...
    Καλό μήνα να έχεις! Και καλή εβδομάδα!
    Φιλάκια πολλά πολλά πολλά ❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου γλυκιά,
      ειλικρινά, ό,τι και να πω γι' αυτό σου το σχόλιο θα 'ναι πολύ λίγο! Ίσως είμαι υπερβολικά ευσυγκίνητη (σίγουρα είμαι), αλλά κόντεψα να βουρκώσω. Πραγματικά σημαίνει για μένα πάρα πάρα πάρα πολλά η γνώμη σου ❤ Ένα τεράαααστιο ευχαριστώ, από καρδιάς!
      Σου εύχομαι ό,τι μα ό,τι καλύτερο! Να περνάς όμορφα και οι μέρες σου να 'ναι γεμάτες αισιοδοξία και χαμόγελα :)
      Φιλάκια πολλά πολλά ❤

      Διαγραφή
  3. Υπέροχο!Θα ορκιζόμουν ότι διαβάζω ένα βίωμα ενός αστροναύτη.
    Τι φρικιαστικό να περιμένεις τον θάνατό σου λεπτό προς λεπτό!
    Γιαυτό καλύτερα να οδεύομαι προς το άγνωστο,να μη γνωρίζουμε
    ούτε πως ούτε πότε τέτοιες στιγμές!

    Καλώς σε βρήκα
    Χαρούμενο και καλό μήνα
    εύχομαι από καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αρμενάκι και καλώς όρισες στο μπλογκόσπιτό μου :D
      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη και χαίρομαι απίστευτα που σου άρεσε :)
      Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα όσα αναφέρεις. Σε πολλές περιπτώσεις η άγνοια είναι μάλλον σωτήρια.
      Να 'χεις έναν τέλειο μήνα, να χαμογελάς και να περνάς φανταστικά!
      Σου στέλνω πολλά φιλάκια ❤

      Διαγραφή
  4. Καθηλωτικό! Είμαι σίγουρη πια, οι ιστορίες δεν είναι δικές σου, στις ψιθυρίζουν τα αστέρια!
    Και τώρα δακρύζω, πόσο να κρατηθώ; Και είμαι σε καφέ, ανάμεσα σε κόσμο...
    Να ΄σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωωω πόσο μα πόσο σ' ευχαριστώ ❤
      Πάντοτε με συγκινούν απίστευτα τα σχόλιά σου!
      Και πάλι χίλια ευχαριστώ, συγγνώμη για τα δάκρυα κι εύχομαι να περνάς φανταστικά :D
      Σου στέλνω, με όλη μου την καρδιά, πολλή πολλή χρυσόσκονη απ' τα αστέρια και τις πιο εγκάρδιες ευχές μου!
      Πολλά φιλάκια ❤

      Διαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή