Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Αγριολούλουδο της Ελπίδας...



Ξημέρωσε και το ηλιοβασίλεμα την βρήκε πάλι μόνη και ανήσυχη.. Να τριγυρνά σε ξένους τόπους, άγνωστα δάση, περίεργα μονοπάτια.. Αλλά και ποιος ορίζει άραγε το ξένο; Μήπως τελικά ανήκει πουθενά η φύση; 
Κι αν όντως ανήκει, τότε ποιος καθορίζει τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου; Ποιος αποφασίζει τα σχήματα στα φτερά μια πεταλούδας; Ποιος διαθέτει τόση μαεστρία, ώστε να σχεδιάζει τόσο θαυμαστές, τόσο ξεχωριστές μορφές, σε κάθε του σύννεφο;

Αχ, τι αναρωτιέται πάλι... "Σύνερθε, Ελπίδα, σύνερθε, όσο είναι νωρίς!", άκουγε την ηχώ της φωνής του μέσα στα βουνά του μυαλού της, ξανά και ξανά και ξανά.. Τι έφταιγε κι αυτός να προσπαθεί διαρκώς να περισώσει λιγοστά πνιγμένα όνειρα και κάτι καμμένες φιλοδοξίες. Τι ευθύνη είχε που η ίδια, κατα καιρούς, χανόταν μέσα στους κλειδωμένους ουρανοξύστες των αναπάντητων ερωτημάτων της και ξεχνούσε την έξοδο. Έπρεπε να το πάρει απόφαση πως σε αυτόν τον πόλεμο ήταν αυτή και ο εαυτός της. Όχι γιατί "δεν την αγαπούσε κανείς" ή "δε νοιαζόταν", αλλά γιατί μόνο εκείνη γνώριζε το δρόμο στο Λαβύρινθο της απαισιοδοξίας της.

Μάλλον έπρεπε να σταματήσει να αναλύει λεπτομερώς πάντοτε και τα πάντα. Αυτό τουλάχιστον πίστευαν όλοι γύρω της, κατηγορηματικά. Πόσο εύκολα κατρακρυλούν τα λόγια, ώρες- ώρες,  ε; Πόσο άκοπα φυτρώνουν εδώ κι εκεί νέοι κανόνες, καινούργιες συμβουλές, άγνωστα μέχρι τώρα "πρέπει"; Μα μήπως όντως η ζωή είναι απλή; Περπατούσε τόσες ώρες, χωρίς ανάσα σχεδόν, κι όμως δεν έπαψε ούτε λεπτό να αφομοιώνει όσα την περιέβαλαν, να τα απορροφά, να τα επεξεργάζεται και να εξάγει πρωτόγνωρα, κάθε φορά, συμπεράσματα, ερμηνείες, νοήματα... Επιθυμούσε μετά μανίας να προσδώσει ένα αίτιο ύπαρξης, ακόμα και σε κάθε πετρούλα, σε κάθε αθώο δέντρο που συναντούσε στο δρόμο της. Είχε τάχα την ανάγκη να κατανοήσει το σχεδιασμό των φύλλων, τα χρώματα των ανθών τους, τις θέσεις και τις ρίζες τους..

Δεν έχουν όλα κάποιο συγκεκριμένο νόημα, Ελπίδα μου.  Αλλά ακόμη κι αν, πράγματι, έχουν, πιστεύεις, ειλικρινά, πως είναι δυνατό να γνωρίζεις τα πάντα; Δεν υποτιμώ τη νοημοσύνη σου, ούτε τις ικανότητες σου. Μόνο νομίζω πως στη μάχη σου να γίνεις υπεράνθρωπος, ξέχασες το πιο απλό, το πιο ταπεινό, αλλά και το πιο σπουδαίο. Να είσαι άνθρωπος. Που θα σε ωφελήσουν αλήθεια οι απέραντες πληροφορίες, η ακατάπαυστη μελέτη, οι αέναες σπουδές; Τοποθετείς τον εαυτό σου σ' ένα μάταιο αγώνα δρόμου, προσπαθώντας να προλάβεις..τι ακριβώς; Oύτε κι εσύ ξέρεις..

Τόσες ατέρμονες φιλοσοφίες, κι όμως δεν παρατήρησες εκείνο το μικρό μικρό λουλουδάκι στην άκρη του μονοπατιού σου. Δε σε αδικώ γι' αυτό. Είναι τόσο καλά κρυμμένο, ανάμεσα στις πυκνά αγριόχορτα, που ούτε τ' αστέρια δεν το κοιτάζουν. Καμιά φορά το ξεχνούν μέχρι κι οι πεταλούδες, λες κι είναι καταραμμένο, σαν να κουβαλάει στην πλάτη του ένα τσουβάλι αμαρτίες. Μην φοβάσαι να το πλησιάσεις, όσα αγκάθια κι αν το περικυκλώνουν. 

Είναι δικό σου, μόνο δικό σου.  Για τον καθένα μας, κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένα τέτοιο λουλούδι. Κάποια είναι πιο ανεπτυγμένα, πιο εντυπωσιακά, πιο περιποιημένα, ενώ άλλα ρίχνονται στην φωτιά μουντών και άχαρων χρωμάτων. Ποτίζονται αποκλειστικά καιμόνο από τις σταγόνες τις ευτυχίας του καθενός.

Βλέπεις το δικό σου, Ελπίδα; Η δουλειά, τα χρήματα, οι επιτυχίες, η κοινωνική σου καταξίωση, τίποτε από όλα αυτά δεν είναι ικανό, από μόνο του, να συμβάλει στη θρέψη και την ανάπτυξή του, αν εσύ δε χαμογελάς. Καμία σταγόνα δεν ρουφούν οι ρίζες του, όταν εσύ εγκιβωτίζεις τον εαυτό σου στις ίντσες της θλίψης, του αδικαιολόγητου πεσιμισμού και του παθογόνου άγχους.

Απελευθερώσου επιτέλους από τα δεσμά της φυλακής που η ίδια δημιούργησες. Ο κόσμος είναι εκεί, έξω από τους τέσσερις τοίχους του διαμερίσματός σου, μακριά απ' τις αμέτρητες σελίδες των βιβλίων σου, πέρα απ' τα κιτρινισμένα φύλλα των υπεραναλύσεων σου. 


Το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξεις φακούς στα γυαλιά της μονοδιάστατης σκέψης σου και να αρχίζεις να παρατηρείς τα χρώματα της ηρεμίας, του εγκάρδιου ενθουσιασμού, της γνήσιας αγάπης και της θάλασσας της ψυχαγωγίας. Όχι να τα εξηγείς, μόνο να τα κοιτάζεις. Μόνο να ρουφάς την αγαλλίαση που προσδίδουν. Να βάλεις επιτέλους το πρώτο λιθαράκι στην οικοδόμηση γεφύρων προς τη δικιά σου λίμνη χαράς και ευτυχίας.

Και θυμίσου: το λουλουδάκι αυτό δεν ανήκει στην φαντασία κάποιου ταλαντούχου συγγραφέα, ή ενός απλά αθεράπευτα ονειροπόλου περιηγητή. Βρίσκεται εκεί και διψά κάθε λεπτό, ζητώντας μόνο να πιεί από τις πηγές του δικού σου χαμογελου. Μη δέχεσαι τις στερεύσεις.

Ορκίσου.


 

 

22 σχόλια:

  1. Ορκίζομαι! Ότι θα προσπαθήσω κανένα λουλουδάκι να μη μου ξεφύγει! Το κείμενό σου ξανά μίλησε στην ψυχή μου, Κορίτσι των αστεριών!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι καλή μου, η ζωή σου να ΄ναι γεμάτη ελπίδα και ανθισμένα λιβάδια. :D
      Χαίρομαι πραγματικά που κατάφερε να σε αγγίξει ένα κείμενο που έγραψα, ακόμη κι αν πίστευα ότι είναι γεμάτο ασυναρτησίες, χωρίς σειρά και νόημα. Ενα απέραντο ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. <3
      Να 'χεις το πιο όμορφο βραδάκι! Πολλά πολλά φιλάκια! :*

      Διαγραφή
  2. Κι έλεγα χάθηκε το Αστεράκι μας απ' τον ουρανό μας, αλλά να το...:-)
    Παρέα κι μ' ένα αγριολούλουδο της ελπίδας!!
    Είναι πολύ ο κόσμος μέσα από τα μάτια σου!! Να το θυμάσαι αυτό!!:-)
    Ένα μεγάαλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτά που μοιράστηκες μαζί μας και την καληνύχτα μου!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφάκι μου, δεν ξέρεις πόσο όμορφα με έκανες να αισθανομαι και πόσο ανάγκη το είχα. Ειλικρινά, το συγκεκριμένο κείμενο δεν ξέρω γιατι το ανέβασα. Πήγα να το σβήσω περίπου 10 φορές καθώς το έγραφα :P Νομίζω ότι είναι τελείως δυσνόητο και για τα σκουπίδια, αλλά πραγματικά, καθώς το έγραφα, αδυνατούσα τελείως να οργανώσω τις σκέψεις μου, για κάποιον περίεργο λόγο.
      Με όλη μου την ψυχή, χίλια ευχαριστώ για την ενθάρρυνση και τα υπέροχα σου λόγια! Να ΄σαι πάντοτε καλά και εύχομαι να περνάς υπέροχα, ό,τι κι αν κάνεις. :D
      Σου στέλνω γλυκά γλυκά φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Αχ, τώρα το είδα...τι κάνει η κούραση...την έφαγα τη λέξη...εννοούσα ότι είναι πολύ όμορφος ο κόσμος μέσα από τα μάτια σου!! Και ξανά να το θυμάσαι αυτό!!:-)

      Διαγραφή
  3. Σιγουρα το ονομα της ηρωιδας σου δεν ειναι τυχαιο. Και οπως η ελπιδα παντα πεθαινει τελευταια, η δικη σου Ελπιδα θα βρει το μονοπατι για να φτασει στο λουλουδι της και να το ποτισει. Εκανε ηδη το πρωτο βημα...
    Και δεν ειναι καθολου δυσνοητο και σιγουρα οχι για τα σκουπιδια! Εκφρασου, ασε τις σκεψεις να κυλησουν, ολα τελικα εχουν νοημα και θεση.
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεταλουδίτσα μου, πόσο σ΄ευχαριστώ <3 Εύχομαι η κάθε σου μέρα να ΄ναι γεμάτη χρωματιστά λουλουδάκια και το φως του ήλιου να δίνει ζωη σε κάθε σου χαμόγελο.
      Να 'χεις την πιο υπέροχη εβδομάδα! Φιλάκια πολλά :D

      Διαγραφή
  4. Το δικό σου μικρό λουλούδι, δεν ξέρω αν βρίσκεται -προσωρινώς- σε κάποια ανήλιαγη γωνιά, μα το σίγουρο είναι πως έχει από μόνο του μια ιδιαίτερη λάμψη, έστω κι αν αυτή τη στιγμή είναι αχνό το φως του. Θα έρθει η ώρα, όμως, που θα υψώσει το κεφαλάκι του, κι εκεί να δεις τι έχει να γίνει. Αυτό να κρατάς στο μυαλό σου και να συνεχίζεις να το ποτίζεις.
    Σε φιλώ πολύ, κορίτσι των αστεριών!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυσίππη μου, δεν ξέρεις πόσο κουράγιο μου δίνεις. Η ζωή ρόδα είναι και κυλά, δε λένε; Όλα αλλάζουν..Αρκεί να έχουμε τη δύναμη να κάνουμε ένα μικρό βηματάκι μπροστά, να βοηθήσουμε κι εμείς το λουλουδάκι να υψώσει το κεφαλάκι του.
      Σου εύχομαι να 'χεις την πιο φωτεινή και ξεχωριστή βδομάδα! Φιλια πολλά πολλα! :D

      Διαγραφή
  5. Μικρή μου,
    μου άρεσε πολύ η ιστορία και η γραφή σου..
    Ευτύχημα είναι να μην ξεχνά κανείς μας να φροντίζει αυτό το λουλουδάκι που στέκει εκεί τριγύρω μας..
    Πόσο μου άρεσε η πρόταση: " Το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξεις φακούς στα γυαλιά της μονοδιάστατης σκέψης σου ".. εκεί κρύβεται όλη η ουσία..
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παλομίτα <3 Σ' ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ για τα, πάντα τόσο γλυκά, τόσο υπέροχα, σχόλια σου. Μου έλειψες πάρα πάρα πολύ, ειλικρινά.
      Αν βλέπαμε όλοι τα πράγματα λίιιιγο διαφορετικά, πόσο θα άλλαζε η ζωή μας. Ώρες ώρες χάνουμε το δρόμο προς το κατάστημα αλλαγής φακών, αλλά εκείνο -πάντα εκεί- μας περιμένει.
      Σου στέλνω τις πιο εγκάρδιες ευχές μου για μια τέλεια εβδομάδα, γεμάτη αξέχαστες στιγμές, αγάπη και χαμόγελα.
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  6. http://www.youtube.com/watch?v=Z1VRIS-kZPI

    Για μία ακόμη φορά με γέμισες συναισθήματα κοριτσάκι μου.Σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ, γλυκό μου Μελιτάκι! Εγώ σ' ευχαριστώ που πάντοτε με στηρίζεις και πάντοτε με γεμίζεις χαμόγελα.
      Να 'χεις μια φανταστική εβδομάδα, κι εσύ και όσοι αγαπάς!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      PS: Υπέροχο το τραγουδάκι, ταξιδιάρικο! Χίλια ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  7. Ορκίσου στον εαυτό σου πως θα τον προσέχεις!
    Βρήκα τ' όμορφα γραμμένο κείμενο σου, πολύ κατανοητό, ίσως γιατί η ίδια έχω περάσει από παρόμοια φάση...
    Θα δεις στη πορεία, ή καλύτερα θα σου μάθει η ζωή, πως τίποτα και κανένας δεν μας ανήκει... και πως μόνοι ήρθαμε και μόνοι θα φύγουμε και ας έχουμε τον καλύτερο σύντροφο και τους πιο τρυφερούς φίλους!

    ΑΦιλάκια καρδιάς! <3

    ΥΓ: Αν δεν το έχεις διαβάσει, νομίζω πως θα το καταλάβεις!

    http://ainafetst.wordpress.com/2014/05/06/depandance/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, μαγισσουλα μου <3 Πράγματι, πιστεύω πλέον πως η ευτυχία στη ζωή είναι (εκτός απ' την υγεία, που χωρίς αυτή, όλα τ' άλλα είναι μάταια) να 'χεις μια ισορροπημένη σχέση με τον εαυτό σου. Τίποτε άλλο και κανένας άλλος δεν έχει νόημα δίχως αυτό.
      Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι μια καταπλήκτική εβδομάδα!

      ΥΓ: Υπέροχο το κειμενάκι που μου έστειλες και, όντως, συμφωνώ απόλυτα.

      Διαγραφή
  8. Κορίτσι των αστεριών, τι κάνεις;;;; Σε πεθύμησα... Άσε ένα σημάδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια συγγνωμη που απαντάω τώρα :( Τα διαβάσματα κι οι εξετάσεις μόλις τώρα με αποδέσμευσαν επιτέλους..
      Κι εμένα μου έλειψες κι εσύ, αλλά κι όλη η μπλογκόσφαιρα.. Σ' ευχαριστώ, από καρδιάς, που δε με ξέχασες <3
      Εύχομαι να 'σαι πάντοτε χαρούμενη, υγιής και να περνάς ένα ήρεμο και ξεκούραστο καλοκαιράκι! Φιλιά πολλά :D

      Διαγραφή
  9. Γράφεις τόσο όμορφα :))) που με ταξιδεύεις με τις λέξεις σου :))))
    Η αλήθεια είναι πως ναι, ο καθένας έχει το δικό του λουλουδάκι, που μπορεί να μην το βλέπει ούτε καν ο ήλιος, αλλά μόνο αυτό σου ανήκει... κι είναι δικό σου... Μόνο εσύ ξέρεις τι μπορεί να σε κάνει χαρούμενο και τι όχι...
    Να το ποτίζεις το λουλουδάκι σου, ακόμα κι αν κάποιες μέρες δεν το αγαπάς... Να το φροντίζεις! ;-)
    Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να γίνω μέλος :( μου γράφει αυτό :
    "Λυπούμαστε... Δεν ήταν δυνατός ο χειρισμός του αιτήματός σας. Δοκιμάστε ξανά ή επιστρέψτε λίγο αργότερα."
    :((( θα προσπαθήσω ξανά !!!
    Σε φιλώ προσωρινά!!! Και θα επιστρέψω να ξαναδοκιμάσω!!!! ;-) <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Ροζουλίτα,
      μου έφτιαξες τη μέρα και πάλι, πόσο σ' ευχαριστώ.. <3 Mακάρι κάθε λουλουδάκι να 'χει την φροντίδα που του αξίζει!
      Εύχομαι να 'χεις το πιο μαγευτικό Σαββατοκύριακο, με ηρεμία, ξεκούραση, διασκέδαση και πολλά πολλά χαμόγελα! :D
      Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι εδώ, όσο πιο σύντομα γίνεται, μόλις δηλαδή βρω την απαραίτητη έμπνευση, γιατί φοβάμαι μη γίνω και ρεζίλι :P
      Να περνάς υπέροχα και να 'σαι παντοτε καλα! Φιλακια πολλα πολλα! <3 <3 <3

      YΓ: Κι εγώ προσπαθούσα πολλές φορές να γίνω μέλος στο δικό σου μπλογκ, αλλα μου έβγαζε το ίδιο ακριβώς, δεν ξερω :( Χίλια ευχαριστώ που τελικά τα κατάφερες!

      Διαγραφή
  10. Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!
    Να 'χεις μια υπέροχη Κυριακή :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή